PrepPret #3

Als je dit leest ben ik al weer drie en een halve week onderweg met de voorbereidingen voor mijn wedstrijd.

En hoe gaat dat? Ja nou wel goed. Jarig geweest, red velvet cake gegeten, champagne gedronken, nieuwe low weight gehaald, de dag erna weer niet (weegschaal, ik haat je), dus let ik de laatste tijd vooral op de spiegel en op mijn kleding. Ik zie wel steeds wat nieuwe lijnen verschijnen; buik, benen, rug. En toch is het een struggle omdat het nooit snel genoeg gaat. Dan kijk ik op Instagram en zie ik alle chickies die recent mee hebben gedaan met wedstrijden, dan kijk ik weer in de spiegel en denk ik hmm, HOE DAN. Hoe moet ik er in godsnaam binnen vier maanden óók zo uit zien?

En ja, ik weet dat die laatste zinnen in onwijs slechte grammatica geschreven zijn, maar dat is een beetje hoe het in mijn hoofd klinkt. Natuurlijk heb ik er 110% vertrouwen in dat ook ik er binnen vier maanden zo uit zie. Met alle lijnen en veins en strepen die ik nu zo mis.

Verder had ik mezelf beloofd een betere planning te maken betreft maaltijden. Is dat gelukt? Uhm ja. Half. Want ook afgelopen week was gewoon erg druk. Ik ging trainen, kriskraste door heel het land, gaf poseerles, had verschillende meetings en was dus jarig. Had red velvet cake én champagne, maar niet eerder voor ik een aantal kilometers strafcardio in het Vondelpark had gelopen. Zo werkt dat niet natuurlijk, maar het voelt dan wel beter. Iemand wees mij er op dat ik vorig jaar tijdens mijn prep voor de FlexCup de ochtend van mijn verjaardag eerst 30 km ben gaan wielrennen op nuchtere maag om een klein stukje taart te kunnen eten die dag en verrek, dat was zo! Echter zat ik toen anderhalve maand voor mijn wedstrijd, nu is het nog vier maanden. Officieel vijf, maar ik wil eind februari klaar zijn. Dan heb ik nog een maand om puntjes op de i te zetten en te oefenen met peakweek (de laatste week voor de wedstrijd).

Maar ook nu ik er zo over schrijf merk ik weer hoeveel zin ik heb in alles. In de wedstrijd (en de wedstrijden erna). Het uitzoeken van een bikini, van schoenen (die zijn onderweg overigens!), de rondjes door het park om 7 uur ’s ochtends met drie sjaals en een koptelefoon. En eerlijk is eerlijk, het is momenteel best wel wennen om weer in voorbereiding te zijn. En doordat alles zo anders is dan vorig jaar, is het ook veel drukker en daar moet ik nog even aan werken. Nóg een betere planning en nóg beter luisteren naar mijn lichaam (en fysio) als dat moet. Op tijd. Niet als het te laat is. Ik hóór het hem zeggen terwijl ik dit neertik. Hey, I’m learning.

The thing is, nu ik hier toch aan het tikken ben, is dat ik zo benieuwd ben naar hoe mijn shape er aankomend seizoen uit zal zien. Ik was er vorig jaar natuurlijk al erg mee bezig, en heb dat deels een beetje los gelaten tijdens mijn offseason. Ik hou niet heel erg van mijn fluffynes tijdens mijn offseason shape en tuurlijk, ik zag mijn fysiek veranderen (eindelijk benen, eindelijk billen, ok een beetje dan) maar nu ik weer ‘lekker op dieet’ ben, vraag ik me dagelijks af wat er onder zit. Wat er over blijft. En ik vraag me soms zelfs af of ik mezelf überhaupt heb weten te verbeteren op mijn zwakke punten. Klinkt heel stom, I know, maar waar ik me ‘te groot’ voelde tijdens mijn offseason, kan ik nu soms ineens twijfelen of ik wel genoeg heb gedaan. Bizarre twijfels misschien, want ik wéét dat ik mezelf heb verbeterd, maar goed. Daily mindfucks. Hebben jullie niks aan maar dan weet je een beetje waar ik zoal aan denk op een dag.

Verder weinig bijzonderheden. Ik eet ietsje minder (er zijn 100 kcal afgehaald en op trainingsdagen hang ik nu rond de 2400 kcal) en daar verlies ik nog steeds gewicht mee. Op rustdagen eet ik 1000 kcal minder, dus heb ik bedacht dat ik zo weinig mogelijk rustdagen houd haha, give me the food! Nu het nog kan :)

Kijk deze foto, die vond ik net. Bijna een jaar geleden (Iron Man & Maiden).
Ik ben zó klaar voor mijn 2.0 versie!

See ya’ll next time, dan weer inclusief kleine photodiary!

Tweede van rechts.

Share it: