PrepPret: SHOWTIME

Je dacht toch niet echt dat ik morgen naar de wedstrijd zou gaan zónder een aller-allerlaatste preppret (editie 2016) he? Nee joh.

Hier ben ik! En op dit moment gaan er een miljoen emoties door me heen. Waar het voor veel mensen morgen gewoon Pasen is (lekker gourmetten joe, althans, dat is wat de Albert Heijn jou graag ziet doen geloof ik. Heb je énig idee hoeveel spullen er zijn om mee te gourmetten? Afijn.), is het voor mij showtime. Voor mij voelt het alsof er iets ‘eindigt’. Iets tot een einde komt. Iets waar ik heel lang naar heb toegeleefd en gewerkt. En dat moment is nu hier. Ik kan het niet helemaal goed uitleggen denk ik. En het is niet de eerste keer dat ik een podium opklim in bikini I know, maar dat verandert de zaak niet.

Na bijna anderhalf jaar weer het podium op. Een verbeterde shape, Anne 2.0. Dat was het doel. Is dat gelukt? Ik denk het. Ben ik 100% tevreden? Nee, nooit. Ik ben als atleet nooit 100% tevreden want dan zou ik niks meer te doen hebben. Heb ik álles naar mijn weten en kunnen gegeven deze prep? Ja. Volmondig ja. Heb ik alles gedaan wat ik kon doen? Ja.
Was het makkelijk? Nee man. Niet altijd.

En ik kan hier een ellenlang verhaal gaan houden over blessureleed, een te heftige bulk, over keuzes - die ik zelf maakte of anderen voor mij, en over van alles en nog wat maar ik doe liever niet aan cover-my-ass berichten. Dat wil ik niet, want eerlijk? Ik ben fucking trots op waar ik nu sta na mijn eerste wedstrijden uit 2014. En als ik terugkijk, besef ik me dat alles is veranderd sinds ik wedstrijden ben gaan doen - en jou hiervan online op de hoogte ben gaan houden. Dat ik dag in dag uit mijn passie mag en kan uitoefenen, hier anderen mee help, motiveer of inspireer. En dat ik misschien daar nog wel het meest trots op ben.

Zonder jou als lezer of trouwe volger was deze hele journey een stuk stiller (en saaier) geweest, en aan de andere kant voert het ook deels de druk op om te presteren. Geloof me, die heb ik van meselfie ook al. Want hoewel ik morgen geniet van het ‘all-eyes-on-me’ moment waar ik zo hard voor heb gewerkt, is er altijd een deel wat bang is om af te gaan. Tuurlijk, logisch misschien, je doet mee aan een wedstrijd om te winnen. Om in ieder geval goed te presteren. Ook dit is wellicht een gevoel wat ik niet helemaal kan uitleggen, maar nu ik toch aan emo-talk doe, knal ik er gewoon wat woorden uit. Still a thug tho. Maar besef dat jij - als volger - mij soms meer hebt geholpen en gesteund dan je misschien beseft. Dank daarvoor.

Morgen is dus showtime! En er zijn nu al een paar mensen die ik intens wil bedanken voor hun steun en (mental) support de afgelopen maanden, maar diegenen weten dat en noem ik nu verder ook niet want dat vertel ik ze zelf. Wel wil ik Anouk, m’n lieve lieve huisgenootje, hierbij een intense high five geven. Iets meer dan een jaar geleden kwam ik bij haar wonen, en had ze nog nooit van mijn sport gehoord. Nu appt ze me - terwijl ik poseerles geef - of ze m’n vis alvast in de oven moet zetten, prept ze af en toe haar eigen maaltijden en weet ze meer van macronutrienten dan menig ander. Sorry Noukie, voor alle chagrijnige buien, m’n gezeur of je ‘even een foto van m’n rug wil maken’, sorry voor alle bakjes in de koelkast en alle keren dat je naar beneden moest omdat de Body&FitShop voor de deur stond. Thanks a million voor je steun, je begrip en je luisterend oor als ik weer even moest ranten. Maandag gaan we paasontbijten. Met pizza.

Verder verliep afgelopen week eigenlijk heel erg goed. Na een paar onrustige en stressvolle weken met een naar mijn zin mislukte depletie als dieptepunt, was ik er best wel een beetje heel erg klaar mee en rees m’n stresslevel de pan uit. Dat tekende zich ook af in m’n shape (stress = vocht = huilen etc) en in de laatste fase van je prep wil je dat niet. Ik heb nu dan ook geen volledige depletietraining gedaan, en ben ook niet als een malloot gaan carb laden. Ik koos voor simpele en volwaardige voeding (rijst, oats, groene groentes, eitjes, kip en biefstuk) en voel me niet alleen lichamelijk honderd keer beter, maar vooral mentaal heeft me dit zó goed gedaan dat m’n shape in een week - naar mijn mening - helemaal is bijgetrokken. Vandaag is de laatste dag voor de big day en ik heb er zin in. Ik ben er klaar voor. En ik ben mega blij dat ik dat nu weer oprecht kan zeggen. Ach, als het makkelijk zou zijn, dan was er waarschijnlijk niks aan.

Deze week ik heb nog meer gedaan! Zo heb ik geposeerd met m’n bae Shannen (en hebben we dat een triljoen keer gefilmd tot ik na twee uur niet meer op m’n benen kon staan - ik zal ze later nog eens uploaden op mijn YouTube Kanaal gezien ik de slechtste YT-er van het jaar ben), heb ik wat laatste business dingetjes geregeld (want o ja, er is na morgen gewoon weer een nieuwe week), mijn bikini opgehaald bij andere bae Viola, nog meer geposeerd, nog maar een keer m’n shape gecheckt (narcistische trekjes much?), nog meer foto’s gemaakt (want blokjes zijn leuk), een paar blogs klaargezet (want o ja, er is na morgen gewoon weer een nieuwe week), meals geprept, m’n nagels laten doen, een laatste videoshoot voor de Body&FitShop opgenomen (wat tevens mijn allerlaatste trainingsdag was (dat is zó bizar! Opstaan, lángs je spinningbike lopen en al lurkend aan je koffie die fiets dus missen he. Like. Wait. Whut?) en vandaag komt m’n haarangel/bae Kim naar mij toe om m’n haren te preppen (ik in prep, dan ook m’n haar) en als Kim er is, dan is het écht. Dan begint de hele journey naar morgen, spullen klaarleggen, tas pakken, shape checken (doh), tutten, kletsen, filmpjes kijken en verder heel weinig doen.

Zondag moet ik om 9.00 uur in Capelle zijn voor de inschrijving en word ik om 11.00 uur getanned. Dus tegen de tijd dat jij je vijfde eitje naar binnen harkt, zie ik er uit alsof ik vijf maanden op een tropisch eiland heb gewoond. Hoe laat ik voor de eerste keer het podium op moet is (terwijl ik dit schrijf) nog niet bekend, ben wel heel benieuwd inmiddels.

Dus! Tot zover mijn laatste preppret. Ik beloof je na morgen een lange update over de dag zelf, de uitslag, misschien wel een video (OMG) en al het andere geneuzel wat je inmiddels van me gewend bent. In de tussentijd kun je alles volgen op Snapchat (daar gaat Kim voor zorgen) of op Instagram. Mocht ik nou niet heel snel (of gewoon niet) reageren de komende dagen, don’t hate. Maar ik ben even bezig,

Voor nu, thank you. Thank you, thank you, thank you voor alle lieve berichtjes, mailtjes, appjes, steun en support. You rock.

Liefs,

(F)Anne(tiek)

Share it: