The Final Prep #9

The Final Prep #9

Een aantal van jullie weet het al, een aantal van jullie dacht het al of vroeg het zich af, en een heleboel mensen interesseert het niet zo veel maar leest het nu toch, dus dan is in principe iedereen op de hoogte: mijn final prep is over and out. For now.

Let me explain why

Ik weet het al een tijdje. En mijn coach weet het ook al een tijdje. Het is ook ergens raar want in principe ging alles goed. Behalve het feit dat mijn blessures en mijn volle agenda me al snel flink in de weg gingen staan. Letterlijk. De blessures aan mijn benen genezen niet, helaas. En er blijft heel weinig over als je én niet kunt squatten, én geen deadlifts mag doen, geen single leg work, en amper kunt lopen omdat je dwars door de pijn heen traint.

Mijn benen waren en zijn altijd mijn zwakste punt geweest, en alhoewel ik er tegenwoordig best heel blij mee ben (als ook mijn glutes), moeten ook zhe legs mee shredden. Net zo hard als mijn bovenlijf dat doet. En dat deden ze niet.

Dat werkt niet alleen heel frustrerend, maar is ook gewoon pijnlijk. Daarbij komt dat mijn bedrijf steeds harder loopt, en ik met veel toffe projecten bezig ben. Mijn prep ging als het ware ‘in de weg’ staan van de groei van mijn bedrijf. En hoe leuk een wedstrijd doen ook is en jou daar dan weer over vertellen, merk ik dat ik het nog veel leuker vind om je te voorzien van juiste en handige informatie omtrent voeding en training, en al het andere te laten zien van wat ik zoal uitspook.

No more

En vergeet mijn online coaching niet! Een van mijn laatste projecten, waar ik heel veel tijd in stop en wíl stoppen. In mijn opinie moet een coach álle focus op haar cliënten kunnen richten. En die focus heb ik niet als ik dagelijks half dood lig te gaan door een loodzware prep. Ik vind dat een wedstrijdprep de volledige aandacht verdient, anders kun je het net zo goed niet doen. Ik weet ook dat ik niet mee doe om het meedoen. Dat kan ik niet. Ik wil hoog eindigen. En ik weet ook dat als ik nu was doorgegaan, ik meer kapot had gemaakt - letterlijk en figuurlijk - dan dat het me goed zou doen.

Plus, ik heb het grapje nu drie keer gedaan he. Don’t get me wrong. Maar voor mij is er inmiddels meer in zhe life dan competities draaien. Gelukkig maar, want daar heb jij ook meer aan.

Deze uitleg is eigenlijk makkelijker geworden dan ik dacht. Want ergens voelde ik de plicht om mijn keuze te verantwoorden aan jou. Aan mijn lezers. Maar dat is iets wat ik nooit doe. Ik ben Anne, Fannetiek, ik train hard, ik drink koffie, vind mezelf vaak intens grappig en maak graag selfies. Je either like me or you don’t. Dat verandert niet. Wat wel verandert is dat ik meér aandacht en nog meer informatie aan jou - als lezer, volger en/of cliënt - kan gaan geven en dat ook zal doen.

Dit houdt ook in dat de Q&A Vlogs gewoon blijven bestaan. Behalve deze week dan dus, omdat ik dit epistel liever neerpende dan in een lensje wilde vertellen. Betekent dat je gewoon AL je vragen kunt blijven stellen. Over wedstrijden, over voeding, over training, over online coaching, over mijn kat of over koffie. Ik beantwoord ze graag.

Daarnaast ga je nog veel meer vlogs zien met uiteenlopende onderwerpen. Nee geen weekvlogs. Ik vind mezelf niet interessant genoeg om iedere dag van de week te vertellen wat ik wel en niet doe. Believe me, I’m boring. Maar soms ben ik niet boring en dan zie je het. Beloofd.

Zelfreflectie on point

Overigens betekent het einde van deze prep niet dat ik nu nooit meer ga trainen en alleen nog maar brownies ga eten. Ik heb een boel fotoshoots en commerciële opdrachten gepland en daarvoor moet (en wil) ik in shape zijn. Een wedstrijdshape is echter niet de shape die daarbij past. En ook niet gezond is. Héél weinig eten en héél veel cardio is ook niet gezond. En zo is er nog meer niet heul gezond, terwijl ik dat juist zo belangrijk vind. Practise what you preach. Ook heb ik nog gewoon hulp van zhe PT/coach.

Jazeker, uw verslaggeefster heeft af en toe ook momentjes van zelfreflectie. En dat is maar goed ook.

Ik wist overigens al vóór ik naar Las Vegas vertrok dat mijn prep over was. Toch bedankt voor de bezorgdheid om de ijsjes die ik daar heb gegeten. Leuke anekdote: in Vegas heb ik voor het eerst in vier jaar géén calorieën getrackt. Heb ik me voor het eerst in vier jaar amper zorgen gemaakt om dat ene patatje. Heb ik een week lang geen gewichten aangeraakt. Ik voelde me zó relaxed. Bij thuiskomst was ik een kilo lichter. Seriously.

En precies dat raakte me. Die gedachte. Dat gevoel van complete vrijheid. Ik denk dat ik daarmee genoeg duidelijk maak dat het niet altijd makkelijk was. It was - and is - one hell of a ride. Maar na vier jaar trainen, aankomen en afvallen voor competities, is het nu even een heel klein beetje gas terug, en is het tijd om me volledig te focussen op Fannetiek.nl. En jou. En mezelf uiteraard.

Dank (DANK) voor alle lieve woorden die ik al heb gehoord en de bevestigende gedachten van mede-atleten, vrienden, familie en close ones.

En dank voor het lezen van deze nu al veel te lange post. Tijd voor nieuwe dingen. Stay tuned, there’s more to come.

Resumé:2016-09-25-00-22-54

 

Share it: Share on FacebookTweet about this on TwitterShare on LinkedInShare on Google+Share on TumblrPin on PinterestEmail this to someone