Vragenrubriek van Fannetiek

Joejoe, hoi hoi! Het is vrijdag en omdat ik absoluut nul logica heb in het posten van artikelen op bepaalde dagen hierbij vandaag de Vragenrubriek van Fannetiek. Moet een beetje een verrassing blijven he, wat ik nu weer voor je in petto heb.

Ik kreeg ook afgelopen tijd weer leuke vragen, thanks daarvoor and keep ‘m coming! Staat jouw vraag er niet tussen? Geen nood! Er volgen nog heel veel vragenrubriekjes. Dus heb je een brandende vraag? Schroom dan niet en stel ‘m via dit vragenformulier.

Fann-vraag: ‘Ik doe bijna dagelijks aan krachttraining, blijf braaf binnen m’n macro’s en eet genoeg eiwitten. De lastigste zone is voor mij m’n buik (tnx kids!). Op zaterdagavond gaan man en kids altijd aan de patat en daarna aan de snaai (lees: chips, choco etc). Van de patat kan ik afblijven, maar op een gegeven moment wordt de verleiding toch te groot en ga ik mee snaaien. Dit zie ik dan direct terug op de weegschaal (realiseer me dat hier ook zout en dus vocht bij zit) maar daardoor val ik niet genoeg af. Nu is mijn vraag: komt het door deze “snaai” avond dat ik niet afval en dat m’n vetpercentage niet (snel genoeg) daalt? Of kan ik beter gewoon mijn calorie-inname verlagen?
Fanntwoord: Eigenlijk is het heel simpel. Als je geen (of niet genoeg) vet verliest, eet je (onbewust) meer dan je verbruikt. Of dit komt door die ‘snaaiavond’, of door de extra bakken kwark die je ’s avonds eet (maar niet noteert), de pindakaas tot drie keer toe van je lepel aflikt (ja, zo streng ben ik), of door andere energie die je te veel binnenkrijgt en niet verbrandt weet ik niet. Wel weet ik dat het altijd ligt aan de in versus out, oftewel (tadadadadaaaa) de energiebalans. Lees ook de post die ik eens schreef over ‘Het weekend telt ook‘. Al wat ouder, maar ‘telt’ ook vandaag. En morgen. Want dan is het weekend.

Fann-vraag: ‘Instructeurs van de gym waar ik train zeggen altijd dat je met het doen van een oefening ‘je spieren moet voelen branden’, maar ik voel bijna nooit mijn spieren ‘branden’. Ook heb ik bijna nooit echte spierpijn. Regelmatig laat ik instructeurs en anderen naar mijn oefeningen kijken of ik de goede techniek toepas, en die is in orde, zeggen ze. Hoe kan het dat ik dan vrijwel nooit iets voel branden? Vooral met mijn onderlichaam (benen/billen) heb ik hier veel last van. Ik heb ook moeite om mijn buik aangespannen te houden, waardoor ik dus snel bepaalde oefeningen uit mijn rug ga halen. Ik maak me hierdoor vaak zorgen of ik wel progressie maak.
Fanntwoord: Well. Het hele ‘feel the burn’ en ‘cripple after legday’ geneuzel en de bijbehorende plaatjes op Instagram mag je van mij per direct vergeten. Spierpijn is in geen geval een teken van een goede training. Ook niet van een slechte training. Het ‘voelen’ branden van je spieren is soms handig, de ‘squeeze’ ook wel genoemd, die zogenaamde mind-muscle connectie kan jou helpen om extra te focussen op de spiergroep die je traint, maar niet essentieel.
Een ander verhaal is het wanneer je bepaalde oefeningen simpelweg niet juist uitvoert (en dus uit je rug gaat halen). Een squat of hipthrust zijn hartstikke hippe oefeningen I know, maar als jij deze niet op de juiste manier kunt uitvoeren (omdat je bepaalde flexibiliteit mist in je heupen zoals ik, hoi :), dan moet je ze simpelweg niet doen alvorens je ze wél goed kunt uitvoeren. Doe ik ook niet.

Ik ben in de weer met héel veel stretchoefeningen (gericht op mijn heupen), single leg hipthrusts (zonder gewicht), banded romanian deadlifts en cable kickbacks. En yes, dat zijn best wel stappen terug gezien ik ooit 120 kilo squatte, maar liever dit recoveryplan dan over tien jaar een nieuwe heup kopen.

Bij iedere set die je uitvoert, van welke oefening dan ook, zul je vast (aan het einde van iedere set bijvoorbeeld) iets van verzuring voelen. Of spiermoeheid. Dat is ‘de burn’. Zoek die op, but don’t push it. Je hoeft niet altijd tot ‘failure’ te trainen. Liever niet zelfs. Voel je écht niets? Probeer dan de gewichten die je gebruikt te verzwaren en focus je op de spieren die je traint. Laat regelmatig je uitvoering checken.

Fann-vraag: ‘Ik zit al een half jaar in mijn ‘bulk-fase’ (ik kom van een heel laag gewicht door lichamelijke klachten/ziekte) en ben inmiddels veel kilo (waaronder ook spiermassa) aangekomen. Ik ben heel erg blij met mijn progressie en wil graag nog meer aankomen. Het enige waar ik nu mee zit is mijn buik. Ik merk dat ik me daar minder zeker over voel, doordat ik ook op die plek ben aangekomen. Door mijn calorieën te verlagen kan ik dat vetrandje eraf krijgen I know, maar aangezien ik nog wil aankomen in spiermassa vind ik het moeilijk te bepalen hoe en wat. Ook omdat ik heel snel afval. Ik durf dus niet echt lager te gaan in mijn calorieën. Hoe zou jij of hoe heb jij het aangepakt om evengoed zo’n strakke buik te krijgen? Maak jij bijvoorbeeld gebruik van buikspieroefeningen? Of heb je andere goede tips om zekerder erover te worden/strakker?
Fanntwoord: Allereerst voor alle ‘bulkers’ onder ons. Keep it up! Je bent pretty. Echt. Maak het niet te gek tho, want weet je, het moet er ook allemaal weer af. Een keer. Althans, ik denk dat dat voor veel mensen opgaat. En wat je zelf al zegt, je moet ‘kiezen’. Je kunt niet én scherpe abs hebben én big ass glutes bouwen (see what I did there). Aankomen in spiermassa is meer eten dan je verbruikt en samen met een geschikt trainingsschema, de nodige rust en de juiste voeding zorgt dit - even kort gezegd - voor spiermassa. Maar ook vetmassa. Kun je niks aan doen. Zo zitten we in elkaar ;-) Hoe je daarmee om gaat is voor iedereen anders. De een heeft er absoluut geen problemen mee om (flink) zwaarder te worden, een ander vindt dat vervelend. Zorg er voor dat je - als je inderdaad zwaarder wordt, ook stérker wordt. Als je gewicht op de weegschaal blijft stijgen maar het gewicht waarmee je squat niet, dan is de kans groot dat je alleen aankomt in vetmassa. Dat zijn ook gains, maar andere gains. Accepteer het extra randje vet, of bouw rustig weer wat calorieën af tot je vet verliest en hierdoor beter in je vel zit. Ik denk dat dat laatste vele malen belangrijker is dan grotere biceps namelijk.

Fann-vraag: ‘Al lange tijd ben ik bezig met het ‘tonen’ van mijn lichaam en het verlagen van mijn vetpercentage. Nu heb ik hiervoor hulp en zo ook een voedingsschema, dat mij al veel resultaat heeft opgeleverd. Iets wat ik nog wel heel lastig vind, is het sociale aspect met eten. Leuke dingen doen met vriendinnen betekent bij ons vaak uit eten. Ik wil dan niet thuisblijven, maar ik wil ook niet te ver van mijn doel afraken door deze uitjes. Heb jij misschien tips waar ik op kan letten in restaurants, om toch verstandige keuzes te maken?
Fanntwoord: Jazeker. Allereerst wil ik je wel op het hart drukken om niet te veel in paniek te raken wanneer je dus een keer die burger eet tijdens een vriendinnenavondje, mét dat glaasje wijn, in plaats van sneue kip en broccoli. Dat is zonde, en ook niet nodig. Je geeft aan dat je resultaten goed zijn, dus stick with zhe plan en eet die burger ‘to stay sane’. En tuurlijk, ik begrijp maar al te goed dat je ‘gezellig’ mee wil doen tijdens etentjes, maar tegelijkertijd een beetje op je dieet wil letten. Dat is gewoon mogelijk. Je hoeft geen bakjes eten mee te slepen naar een tof restaurant. Sterker nog, doe maar niet.
Als ik weet dat ik een etentje of event (met food) heb, eet ik die dag overdag vaak alleen eiwit. Denk aan een shake als ontbijt, of wat kwark, een eiwitreep, you name it. Ik houd bewust mijn inname laag en doe eventueel extra cardio (ja, zo’n noob ben ik) en kan dan ’s avonds gewoon mee doen. Toch kies ik vaak (onbewust of bewust?) voor lean meat (kip of beef), vraag ik de saus apart en drink ik geen alcohol. Nu ik dit zo neer tik besef ik me terdege dat ik klink als een saaie muts die nooit ‘gezellig’ mee eet, maar als gezelligheid moet afhangen van het feit of ik wel of geen mayonaise eet, dan is er wellicht iets mis met het gezelschap.

Fann-vraag: ‘Ik vroeg me af, kan je ook te weinig eten waardoor je niet afvalt?
Fanntwoord: Nee.

Fann-vraag: Ik heb eigenlijk geen idee waarom ik dit wil weten (misschien omdat het al een tijdje stil is rondom Syl, Sabie en Yo), maar ik ben zó ontzettend nieuwsgierig naar “het fitnesswereldje”. Je zal vast tijdens (wedstrijd)evenementen veel dezelfde gezichten tegenkomen. Hoe is de sfeer? Is er onderling (tussen concurrenten binnen je eigen klasse) veel strijd? Worden er coaches afgepakt en is er veel “sleeze and dirt”? Of kunnen atleten ook oprecht genieten van het fysiek van de concurrent - gewoon omdat hij of zij een prachtig fysiek heeft weten te behalen? Ik moet zeggen dat ik mijzelf wel redelijk geneer door het hoge tabloidgehalte van mijn vraag. :)
Fanntwoord: Ik moest heel hard lachen om je vraag en neem ‘m daarom mee in deze vragenrubriek. Voor zo ver ik weet en heb meegemaakt gooien we backstage niet met modder, steken we elkaar niet de ogen uit met de hakken van onze poseerschoenen en verstoppen we geen haarstukken van onze ‘concurrenten’. Tuurlijk, er zijn altijd atleten en coaches die het niet eens zijn met de uitslag, en dit op alle mogelijke manieren laten weten en sure, ik denk niet dat iedere atleet in Nederland per se bevriend is met elkaar. Maar dat hoeft ook niet. Ik vermaak me backstage vaak in mijn eentje met mijn muziek en telefoon en doe niet zo heul veel. Maak me zo min mogelijk druk om wat er om me heen gebeurt. Vaak deel je een kleedkamer of plekje in de atletenruimte en dat is vaak eerder hartstikke gezellig dan strijd. Saai he? Haha, maar goed, dit is mijn beleving.

Bij mijn laatste wedstrijd begreep ik de top drie plaatsing ook heel goed, en kan ik inderdaad met bewondering kijken naar de fysiek van andere atleten die naast me staan op het podium. Of er coaches worden gestolen denk ik niet. Je kiest toch vaak met een bepaalde reden voor een coach, en die coach neemt atleten wel of niet aan in zijn of haar team.

In het dagelijkse leven heb ik meer te maken met collega healthbloggers en PR bureau’s en kom je inderdaad vaak dezelfde gezichten tegen op dezelfde events. Dat vind ik juist altijd wel leuk. Iedereen doet toch nét weer wat anders of is ergens anders mee bezig. Overigens heb ik heel eerlijk gezegd niet altijd oog voor wat anderen allemaal aan het doen zijn. Ik zou mijn dag kunnen vullen met het bekijken van alle Snapchat story of blogs, maar daar heb ik het iets te druk voor :)

Fann-vraag: ‘Op je Instagram zie ik best vaak foto’s dat je ook met apparaten werkt in de gym. De meeste fitties zweren echter bij compound oefeningen, en je moet je bijna ‘schamen’ wanneer je een legpress gebruikt of de leg extension. Hoe denk jij daar over?
Fanntwoord: Ik zit ook alleen op die apparaten voor de foto’s he #stayreal. Nee kidding, maar inderdaad, compound oefeningen zijn heel fijn en belangrijk om sterk te worden en een fit lichaam te krijgen omdat ze meerdere spiergroepen tegelijk aanspreken en veel calorieën verbranden. Mits (!) je die oefeningen correct (!) en blessurevrij (!) kunt uitoefenen. En daarom doe ik momenteel geen squats, geen deadlifts, geen hipthrusts en geen benchpress. Wow. Ik ben echt bijna Kayla Itsines geworden (grapje jonge stelletje Kaylasanen). Ik heb namelijk nog steeds veel blessureleed en moet zo snel mogelijk weer goed mee kunnen draaien (mét compounds) voor mijn aankomende wedstrijd.

Nu ken ik overigens mensen met enorme quadriceps en hamstrings die amper squatten (maar wel los gaan met bijvoorbeeld Bulgarian splitsquats e.d); in principe is geen enkele oefening essentieel. De meeste apparaten zijn fijn voor isolatie- of herstelwerk, dus mocht je compound oefeningen goed kunnen uitvoeren, zou ik deze zeker in je schema verwerken, en de apparaten gebruiken voor isolatiewerk.

That’s a wrap! Ik hoop dat jouw vraag er tussen zat. Zo niet, kijk dan even in de voorgaande vragenrubrieken.

Nog steeds huilend in een hoekje zonder antwoord? Stel deze dan via het vragenformulier onderaan deze blog.

Foto header shot by zhe amazing Studio34X

Share it: